13 Şubat 2011 Pazar

KASİDE-İ BÜRDE بانَتْ سُعاد


   






بانَتْ سُعادُ فَقَلبي اليومَ مَتْبولُ
مُتَيَّمٌ إثْرَها لم يُفْدَ مَكْبولُ

وما سعادُ غَداةَ البيْنِ إذ رَحَلوا
إلاّ أَغَنُّ غَضيضُ الطَّرْفِ مَكْحولُ

تَجْلو عَوارِضَ ذي ظَلْمٍ إذا ابْتَسَمَتْ
كأنّهُ مُنْهَلٌ بالرَّاحِ مَعْلولُ

شُجَّتْ بِذي شَبَمٍ مِنْ ماء مَحْنِيَةٍ
صافٍ بأَبْطَحَ أَضْحى وهُوَ مَشْمولُ

تَجْلو الرّياحُ القَذى عنهُ وأَفْرَطَهُ
مِن صَوْبِ سارِيَةٍ بيضٌ يَعالِيلُ

يا ويْحَها خُلَّةً لو أنّها صَدَقَتْ
مَوْعودَها أو لَوَ انَّ النُّصْحَ مَقْبولُ

لكِنَّها خُلَّةٌ قد سِيطَ مِن دَمِها
فَجْعٌ ووَلْعٌ وإخْلافٌ وتَبْديلُ

فما تَدومُ على حالٍ تكونُ بها
كما تَلَوَّنُ في أَثْوابِها الغولُ

وما تَمَسَّكُ بالوَصْلِ الذي زَعَمَتْ
إلاّ كما تُمْسِكُ الماءَ الغَرابيلُ

كانت مَوَاعيدُ عُرْقوبٍ لها مَثَلاً
وما مَواعيدُها إلاّ الأَباطيلُ

أرْجو وآمَلُ أنْ يَعْجَلْنَ في أَبَدٍ
وما لَهُنَّ طَوالَ الدّهْرِ تَعْجيلُ

فلا يَغُرَّنْكَ ما مَنَّتْ وما وَعَدَتْ
إنَّ الأمانِيَّ والأحْلامَ تَضْليلُ

أَمْسَتْ سُعاد بأرضٍ لا يُبَلِّغُها
إلاّ العِتاقُ النَّجيباتُ المَراسِيلُ

ولن يُبَلِّغَها إلاّ عُذافِرَةٌ
فيها على الأَيْنِ إرْقالٌ وتَبْغيلُ

مِن كُلِّ نَضَّاخَةِ الذِّفْرى إذا عَرِقَتْ
عُرْضَتُها طامِسُ الأعْلامِ مَجْهولُ

تَرمي الغُيوبَ بِعَيْنَي مُفْرَدٍ لَهَقٍ
إذا تَوَقَّدَتِ الحُزَّانُ والمِيلُ

ضَخْمٌ مُقَلَّدُها فَعَمٌ مُقَيَّدُها
في خَلْقِها عن بَناتِ الفَحْلِ تَفْضيلُ

حَرْفٌ أَخوها أبوها مِن مُهَجَّنَةٍ
وعَمُّها خالُها قَوْداءُ شِمْليلُ

يَمْشي القُرادُ عليها ثمَّ يُزْلِقُهُ
منها لَبانٌ وأقْرابٌ زَهاليلُ

عَيْرانَةٌ قُذِفَتْ في اللّحْمِ عَنْ عُرُضٍ
مِرْفَقُها عن بَناتِ الزُّورِ مَفْتولُ

كأنَّ ما فاتَ عَيْنَيْها ومَذْبَحَها
مِنْ خَطْمِها ومِن اللّحْيَيْنِ بِرْطيلُ

تُمِرُّ مِثْلَ عَسيبِ النَّخْلِ ذا خُصَلٍ
في غارِزٍ لم تَخَوَّنْهُ الأَحَالِيلُ

قَنْواءُ في حُرَّتَيْها للبَصيرِ بها
عِتْقٌ مُبينٌ وفي الخَدَّيْنِ تَسْهيلُ

تَخْدي على يَسَراتٍ وهي لاحِقَةٌ
ذَوابِلٌ وَقْعُهُنَّ الأرضَ تَحْليلُ

سُمْرُ العُجاياتِ يَتْرُكْنَ الحَصى زِيَماً
لم يَقِهِنَّ رُءُوسَ الأُكْمِ تَنْعيلُ

يوماً يَظَلُّ بِهِ الحِرْباءُ مُصْطَخِماً
كأنَّ ضاحيهِ بالنّارِ مَمْلولُ

كأنَّ أوْبَ ذِراعَيْها وقد عَرِقَتْ
وقد تَلَفَّعَ بالقُورِ العَسَاقيلُ

وقالَ للقَوْمِ حادِيهِمْ وقد جَعَلَتْ
وُرْقُ الجَنادِبِ يَرْكُضْنَ الحَصى قيلوا

شَدَّ النَّهارِ ذِراعَا عَيْطَلٍ نَصَفٍ
قامَتْ فَجاوَبَها نُكْدٌ مَثَاكِيلُ

نَوَّاحَةٌ رَخْوَةُ الضَّبْعَيْنِ ليسَ لها
لما نَعى بِكْرَها النَّاعونَ مَعْقولُ

تَفْري اللَّبانَ بِكَفَّيها ومِدْرَعُها
مُشَقَّقٌ عَنْ تَرَاقِيها رَعابيلُ

يَسْعى الوُشاةُ بِجَنْبَيها وقَوْلُهُمُ
إنَّكَ يابنَ أبي سُلْمَى لَمَقْتولُ

وقالَ كُلُّ خَليلٍ كُنْتُ آمُلُهُ
لا أُلْفِيَنَّكَ إنّي عَنْكَ مَشْغولُ

فَقُلْتُ خَلُّوا طَريقي لا أبا لَكُمُ
فكلُّ ما قَدَّرَ الرَّحْمنُ مَفْعولُ

كلُّ ابنِ أُنْثى وإنْ طالَتْ سَلامَتُهُ
يوماً على آلَةٍ حَدْباءَ مَحْمولُ

أُنْبِئْتُ أنَّ رسولَ اللهِ أوْعَدَني
والعَفْوُ عندَ رَسولِ اللهِ مَأْمولُ

مَهْلاً هداكَ الذي أعْطاكَ نافِلَةَ الـ
ـقُرآنِ فيها مَواعيظٌ وتَفْصِيلُ

لا تَأْخُذَنّي بأقوالِ الوُشاةِ ولمْ
أُذْنِبْ ولو كَثُرَتْ عنِّي الأَقاويلُ

لقدْ أَقومُ مَقاماً ما لو يقومُ بهِ
أَرى و أسْمَعُ ما لو يَسْمَعُ الفيلُ


لَظَلَّ يُرْعَدُ إلاَّ أنْ يَكونَ لهُ
مِنَ الرّسولِ بإذنِ اللهِ تَنْويلُ

حتى وَضَعْتُ يَميني لا أُنازِعُهُ
في كَفِّ ذي نَقِماتٍ قِيلُهُ القيلُ

لَذاكَ أَهْيَبُ عندي إذْ أُكَلِّمُهُ
وقِيلَ إنَّكَ مَسْبورٌ ومَسْؤولُ

مِن ضَيْغَمٍ من ضِراءِ الأُسْدِ مَخْدَرُهُ
بِبَطْنِ عَثَّرَ غِيلٌ دونَهُ غيلُ

يَغْدو فَيَلْحَمُ ضِرْغامَيْنِ عَيْشُهُما
لَحْمٌ مِنَ القَوْمِ مَعْفورٌ خَرَاذيلُ

إذا يُساوِرُ قِرْناً لا يَحِلُّ لَهُ
أنْ يَتْرُكَ القِرْنَ إلاّ وهو مَفْلولُ

مِنْهُ تَظَلُّ حَميرُ الوَحْشِ ضامِزَةً
ولا تَمَشَّى بِواديهِ الأَراجيلُ

ولا يَزالُ بِواديهِ أخو ثِقَةٍ
مُطَرَّحُ البَزِّ والدّرْسانِ مَأْكولُ

إنّ الرَسولَ لَسَيفٌ يُسْتَضاءُ بهِ
مُهَنَّدٌ من سيوف اللهِ مَسْلولُ

في عُصبةٍ من قريشٍ قال قائلُهُمْ
ببطْنِ مكّةَ لمّا أسْلَموا زولُوا

زالوا فما زالَ أنْكاسٌ ولا كُشُفٌ
عند اللّقاءِ ولا مِيلٌ مَعازيلُ

شُمُّ العَرانينِ أبْطالٌ لَبوسُهُمُ
من نَسْجِ داودَ في الهَيْجا سَرابيل

بِيضٌ سَوابغُ قد شُكَّتْ لها حَلَقٌ
كأنّها حَلَقُ القَفْعاءِ مَجْدولُ

يَمْشونَ مَشْيَ الجِمالِ الزُّهْرِ يَعْصِمُهُمْ
ضَرْبٌ إذا عَرَّدَ السُّودُ التَّنابيلُ

لا يَفْرَحونَ إذا نالَتْ رِماحُهُمُ
قوماً ولَيْسوا مَجازيعاً إذا نِيلُوا

لا يَقَعُ الطَّعْنُ إلاّ في نُحورِهِمُ
ما إنْ لَهُم عن حِياضِ الموتِ تَهْليل
ُ فَقَلبي اليومَ مَتْبولُ
مُتَيَّمٌ إثْرَها لم يُفْدَ مَكْبولُ

وما سعادُ غَداةَ البيْنِ إذ رَحَلوا
إلاّ أَغَنُّ غَضيضُ الطَّرْفِ مَكْحولُ

تَجْلو عَوارِضَ ذي ظَلْمٍ إذا ابْتَسَمَتْ
كأنّهُ مُنْهَلٌ بالرَّاحِ مَعْلولُ

شُجَّتْ بِذي شَبَمٍ مِنْ ماء مَحْنِيَةٍ
صافٍ بأَبْطَحَ أَضْحى وهُوَ مَشْمولُ

تَجْلو الرّياحُ القَذى عنهُ وأَفْرَطَهُ
مِن صَوْبِ سارِيَةٍ بيضٌ يَعالِيلُ

يا ويْحَها خُلَّةً لو أنّها صَدَقَتْ
مَوْعودَها أو لَوَ انَّ النُّصْحَ مَقْبولُ

لكِنَّها خُلَّةٌ قد سِيطَ مِن دَمِها
فَجْعٌ ووَلْعٌ وإخْلافٌ وتَبْديلُ

فما تَدومُ على حالٍ تكونُ بها
كما تَلَوَّنُ في أَثْوابِها الغولُ

وما تَمَسَّكُ بالوَصْلِ الذي زَعَمَتْ
إلاّ كما تُمْسِكُ الماءَ الغَرابيلُ

كانت مَوَاعيدُ عُرْقوبٍ لها مَثَلاً
وما مَواعيدُها إلاّ الأَباطيلُ

أرْجو وآمَلُ أنْ يَعْجَلْنَ في أَبَدٍ
وما لَهُنَّ طَوالَ الدّهْرِ تَعْجيلُ

فلا يَغُرَّنْكَ ما مَنَّتْ وما وَعَدَتْ
إنَّ الأمانِيَّ والأحْلامَ تَضْليلُ

أَمْسَتْ سُعاد بأرضٍ لا يُبَلِّغُها
إلاّ العِتاقُ النَّجيباتُ المَراسِيلُ

ولن يُبَلِّغَها إلاّ عُذافِرَةٌ
فيها على الأَيْنِ إرْقالٌ وتَبْغيلُ

مِن كُلِّ نَضَّاخَةِ الذِّفْرى إذا عَرِقَتْ
عُرْضَتُها طامِسُ الأعْلامِ مَجْهولُ

تَرمي الغُيوبَ بِعَيْنَي مُفْرَدٍ لَهَقٍ
إذا تَوَقَّدَتِ الحُزَّانُ والمِيلُ

ضَخْمٌ مُقَلَّدُها فَعَمٌ مُقَيَّدُها
في خَلْقِها عن بَناتِ الفَحْلِ تَفْضيلُ

حَرْفٌ أَخوها أبوها مِن مُهَجَّنَةٍ
وعَمُّها خالُها قَوْداءُ شِمْليلُ

يَمْشي القُرادُ عليها ثمَّ يُزْلِقُهُ
منها لَبانٌ وأقْرابٌ زَهاليلُ

عَيْرانَةٌ قُذِفَتْ في اللّحْمِ عَنْ عُرُضٍ
مِرْفَقُها عن بَناتِ الزُّورِ مَفْتولُ

كأنَّ ما فاتَ عَيْنَيْها ومَذْبَحَها
مِنْ خَطْمِها ومِن اللّحْيَيْنِ بِرْطيلُ

تُمِرُّ مِثْلَ عَسيبِ النَّخْلِ ذا خُصَلٍ
في غارِزٍ لم تَخَوَّنْهُ الأَحَالِيلُ

قَنْواءُ في حُرَّتَيْها للبَصيرِ بها
عِتْقٌ مُبينٌ وفي الخَدَّيْنِ تَسْهيلُ

تَخْدي على يَسَراتٍ وهي لاحِقَةٌ
ذَوابِلٌ وَقْعُهُنَّ الأرضَ تَحْليلُ

سُمْرُ العُجاياتِ يَتْرُكْنَ الحَصى زِيَماً
لم يَقِهِنَّ رُءُوسَ الأُكْمِ تَنْعيلُ

يوماً يَظَلُّ بِهِ الحِرْباءُ مُصْطَخِماً
كأنَّ ضاحيهِ بالنّارِ مَمْلولُ

كأنَّ أوْبَ ذِراعَيْها وقد عَرِقَتْ
وقد تَلَفَّعَ بالقُورِ العَسَاقيلُ

وقالَ للقَوْمِ حادِيهِمْ وقد جَعَلَتْ
وُرْقُ الجَنادِبِ يَرْكُضْنَ الحَصى قيلوا

شَدَّ النَّهارِ ذِراعَا عَيْطَلٍ نَصَفٍ
قامَتْ فَجاوَبَها نُكْدٌ مَثَاكِيلُ

نَوَّاحَةٌ رَخْوَةُ الضَّبْعَيْنِ ليسَ لها
لما نَعى بِكْرَها النَّاعونَ مَعْقولُ

تَفْري اللَّبانَ بِكَفَّيها ومِدْرَعُها
مُشَقَّقٌ عَنْ تَرَاقِيها رَعابيلُ

يَسْعى الوُشاةُ بِجَنْبَيها وقَوْلُهُمُ
إنَّكَ يابنَ أبي سُلْمَى لَمَقْتولُ

وقالَ كُلُّ خَليلٍ كُنْتُ آمُلُهُ
لا أُلْفِيَنَّكَ إنّي عَنْكَ مَشْغولُ

فَقُلْتُ خَلُّوا طَريقي لا أبا لَكُمُ
فكلُّ ما قَدَّرَ الرَّحْمنُ مَفْعولُ

كلُّ ابنِ أُنْثى وإنْ طالَتْ سَلامَتُهُ
يوماً على آلَةٍ حَدْباءَ مَحْمولُ

أُنْبِئْتُ أنَّ رسولَ اللهِ أوْعَدَني
والعَفْوُ عندَ رَسولِ اللهِ مَأْمولُ

مَهْلاً هداكَ الذي أعْطاكَ نافِلَةَ الـ
ـقُرآنِ فيها مَواعيظٌ وتَفْصِيلُ

لا تَأْخُذَنّي بأقوالِ الوُشاةِ ولمْ
أُذْنِبْ ولو كَثُرَتْ عنِّي الأَقاويلُ

لقدْ أَقومُ مَقاماً ما لو يقومُ بهِ
أَرى و أسْمَعُ ما لو يَسْمَعُ الفيلُ


لَظَلَّ يُرْعَدُ إلاَّ أنْ يَكونَ لهُ
مِنَ الرّسولِ بإذنِ اللهِ تَنْويلُ

حتى وَضَعْتُ يَميني لا أُنازِعُهُ
في كَفِّ ذي نَقِماتٍ قِيلُهُ القيلُ

لَذاكَ أَهْيَبُ عندي إذْ أُكَلِّمُهُ
وقِيلَ إنَّكَ مَسْبورٌ ومَسْؤولُ

مِن ضَيْغَمٍ من ضِراءِ الأُسْدِ مَخْدَرُهُ
بِبَطْنِ عَثَّرَ غِيلٌ دونَهُ غيلُ

يَغْدو فَيَلْحَمُ ضِرْغامَيْنِ عَيْشُهُما
لَحْمٌ مِنَ القَوْمِ مَعْفورٌ خَرَاذيلُ

إذا يُساوِرُ قِرْناً لا يَحِلُّ لَهُ
أنْ يَتْرُكَ القِرْنَ إلاّ وهو مَفْلولُ

مِنْهُ تَظَلُّ حَميرُ الوَحْشِ ضامِزَةً
ولا تَمَشَّى بِواديهِ الأَراجيلُ

ولا يَزالُ بِواديهِ أخو ثِقَةٍ
مُطَرَّحُ البَزِّ والدّرْسانِ مَأْكولُ

إنّ الرَسولَ لَسَيفٌ يُسْتَضاءُ بهِ
مُهَنَّدٌ من سيوف اللهِ مَسْلولُ

في عُصبةٍ من قريشٍ قال قائلُهُمْ
ببطْنِ مكّةَ لمّا أسْلَموا زولُوا

زالوا فما زالَ أنْكاسٌ ولا كُشُفٌ
عند اللّقاءِ ولا مِيلٌ مَعازيلُ

شُمُّ العَرانينِ أبْطالٌ لَبوسُهُمُ
من نَسْجِ داودَ في الهَيْجا سَرابيل

بِيضٌ سَوابغُ قد شُكَّتْ لها حَلَقٌ
كأنّها حَلَقُ القَفْعاءِ مَجْدولُ

يَمْشونَ مَشْيَ الجِمالِ الزُّهْرِ يَعْصِمُهُمْ
ضَرْبٌ إذا عَرَّدَ السُّودُ التَّنابيلُ

لا يَفْرَحونَ إذا نالَتْ رِماحُهُمُ
قوماً ولَيْسوا مَجازيعاً إذا نِيلُوا

لا يَقَعُ الطَّعْنُ إلاّ في نُحورِهِمُ
ما إنْ لَهُم عن حِياضِ الموتِ تَهْليل



Qasidah Al-Burdah 
The term Qasida describes classical Arabic poetry. The classical form of a Qasida maintains a single elaborate meter throughout, and every line rhymes. Poetry has long been essential to Arab society. It was used to defend the honour of tribes from the verbal attacks of others, as well as to praise those whom the Arabs revered. It was a method for spreading one’s message and leaving a mark in society.
During the time of Prophet Muhammad(saw) there were at least two companions who stood out in their roles and responsibilities of reciting Qasidas for the Muslims. It was poetry both defending Islam from insults or hateful words and praising the merits and beauty of Islam, the Messenger(saw), and Allah. They were our masters Hassan son of Thabit and Ka’ab son of Zuhair, may god be pleased with them.
The famous name of “Al-Burda” (the Cloak) comes from the first Qasida our master Ka’ab bin Zuhair recited as a Muslim. Earlier, while in the company of the Mushriks (polytheists), Ka’ab was a powerful reciter of propaganda and harmful Qasidas against the Muslims. Upon accepting the oneness of God and the Prophet Muhammad(saw) as the Messenger of God, Sayidna Ka’ab wanted to meet the Beloved Prophet of Allah(saw) despite the mandate against Ka’ab’s own life. Following the advice of his Muslim brother, Sayidna Ka’ab, dressed in a concealing and unrecognizable manner, attended the Fajr prayer in the Mosque of the Prophet (masjid-ul nabawi). Afterwards, Sayidna Ka’ab came in front of the messenger of Allah(saw) and began reciting a Qasida praising the messenger(saw) and seeking his forgiveness. After hearing the poem, our delighted Prophet (saw) removed his own cloak and placed it over the shoulders of Sayidna Ka’ab as a gift.
This is not the only Qasida to receive the name of Al-burdah. Roughly seven hundred years after the death of the prophet(saw), the great poet and scholar Imam Sharaf ad-din al Busiri composed a Qasida to later receive the same name. After an illness that left him paralysed in half of his body, Imam al-Busiri (may Allah have mercy on him) composed a poem in which he expresses his love for the prophet, praises him and supplicates to God seeking intercession through. Afterwards, during a dream, Imam Al–Busiri saw the beloved messenger(saw). In the Islamic tradition, a vision of the magnitude of seeing the prophet(saw) is without a doubt considered to be a true vision. In his vision, Imam Al-Busiri recited his Qasida to the Prophet(saw), after which the prophet(saw) placed his cloak over Imam Al-Busiri. When Imam Al-Busiri awoke, he found himself cured from his paralysis. News of the experience spread and this Qasida also became known as Qasida-tul-Burda and became and still is frequently recited all over the world.
The following excerpts are from the Qasida-tul-Burda of Sayidna Ka’ab bin Zuhair:
Qasida Burda by Ka’b Ibn Zuhair
(translated by Imam Fode Drame of Zawiyah Foundation – www.zawiyah.ca)
1. Nubbitu anna Rasulallahi aw’adani
I have been informed that the messenger of Allah (saw) has warned (me)
wal ‘afwu ‘inda rasulillahi maamool
yet pardon from the messenger of Allah (saw) is expected (hoped for)
2. Mahlan hadaakalladhi a’ taaka nafilatal qur
Gently(tarry) you have been well-guided by the one who gave you
Rana fihaa mawa’eedhu wa tafseel
the gift of Quran wherein are words of good counsel and clear guidelines
3. La taa’khu dhanni Bi aqwaalil wushaati walam
Don’t hold against me the words of the detractors
Adh nab wa law kathurat fiyal aqaweel
I have not offended in spite of the many rumours
- 1 of 3 -
4. Laqad aqoomu maqaman law yaqumu bihi
I stand in a position were to stand there
Ara wa asma ‘u ma lauw yasma ‘ul feel
the elephant seeing what I see and hearing what I hear
5. Ladhalla yar ‘a du illa ayakunalahu
(if) would be all in tremor, unless it receives
Min ar-rasooli bi idhni llahi tanweel
A largesse from the messenger (saw) by God’s permission
6. Hatta wada’ tu yamini ma una zi ‘u hu
Till I put my right hand with total resignation
Fikafi dhi naqi matin qiluhul qeel
In the hand of the awe-striking one whose word is final
7. Falahuwa akhwaf ‘indi idh ukallimuhu
He inspires me with greater awe whilst I address him
Wa qeela innaka mansoobun wa mas ool
When they say that you are referred to be cross-examined
8. Min day ghamin bi darraa-il ardhi makhdaruhu
More than a lion whose den is in the thicket of the land
Fi batni ‘athara ghilun dunahu gheel
In the valley of ‘athar a jungle behind a jungle - 2 of 3 -
9. Yaghdoo fayalham darghameini ‘ayshuhuma
Sets out in the morning and feeds with meat, two cubs
Lahmun minannaasi ma’ foorun kharadeel
From the flesh of humans shredded and dust-ridden
10. Idha yusaweru qirnan la yahillu lahu
If he challenges a rival it never comes to pass
An yat rukal qirna illa wahuwa maghlool
That he would leave the opponent except in chains (fetters)
11. minhu ta dhallu siba’ ul jawi naafiratan
From him the wild-animals of the air fly away
Wala tamashsha bi wa dihil arajeel
And foot-walkers never walk about in his valley.
12. wala yazaalu bi waadihi akhu thiqatin
How often the stout-hearted individual lay in his valley
Mudarrajulbazzi wad-dirsanu maakool
His shirt smeared with blood and his threadbare dress eaten up
13. innar-rasoola lanoorun yustadaa ‘u bihi
Indeed the messenger is a light from which enlightenment is received
Muhannadun min suyufillahi maslool
the unsheathed sword of God of the fine Indian make.

8 Mayıs 2010 Cumartesi

Choma at American-Russian archives

Amerika kralda Rus Çarlık konsoloslukla İsrailli tukum adlanı cıyılgandıl Çoma, Çora da İsrail üydegi adlanı içinde cer algandı. İbrani tilde Çoma'nı mağanası Xuna'dı.

Америка кралда Рус Чарлык консолослукла Исраилли тукум адланы джыйылгандыл Чома, Чора да Исраил юйдеги адланы ичинде джер алганды. Ибрани тилде Чома'ны магьанасы Хуна'ды.

Important Note! The Databases column shows the codes for the various databases in which the surname appears. Scroll the screen down below the list of surnames to see the "List of Databases and Number of Surname Entries in CJSI". For each database, there is its code, followed by a brief description. This description has a link to a more detailed description of the database. Follow the link to learn how to access the database. Some databases are on-line, others are in books or microfiche. 








Searching for surname CHOMAwith soundex code 560000.




SoundexNameDatabases
560000CHOJNYAM
560000CHOMAKR
560000CHONACGHJKOUWp
560000CHONAAK
560000CHONEACKQVX
560000CHONYAKO
560000CHOONAJ
560000CHOUENW
560000CHOUINW
560000CHOUNAW
560000CHOYNAAK
560000CHOYNEJ
560000CHUENJK
560000CHUMMEA
560000CHUNABKO
560000CHUNAAB
560000CHUNEAGMN
560000CHYENNAJ
560000CHYONBD
560000CIAMA
560000CIANOJK
560000CIHNAX
560000CIJONX
560000CINABGKX
560000CINAADK
560000CINEA
560000CINNA
560000CIONAJg
560000CJONM
560000COANJKag



560000COMH
560000COMAO
560000COMEYJK
560000COMMJKp
560000CONAHJK


















590000

CHOR

ABCDHJKUo
590000CHORAR
590000CHORYA

 K. Family Tree of the Jewish People (184,237 surnames). 2,000,000 persons who appear on family trees being researched by Jewish genealogists. An on-going project--continuously updated. Online database

 R. Index to Russian Consular Records (38,533 surnames). 70,000 persons who transacted business with the Russian czarist consulates in the United States from about 1849-1926. Microfiche (no longer available)


 O. A Dictionary of German-Jewish Surnames (19,726 surnames). Surnames from pre-World War I Germany. Book




[XLS] 

















Hebrew Dictionary - Ancient Hebrew Research Center - Home Page

File Format: Microsoft Excel
11552, חוֹמָה, Choma, wall. 11553, חוֹמֹתַיִךְ, Chomotayich, your walls. 11554, חוֹמֹתַיִךְ, Chomotayich, your walls ...
www.ancient-hebrew.org/docs/39_dictionary.xls - Similar





21 Nisan 2010 Çarşamba

MİNGİ TAV (ELBRUS)


Kavkaz tavlanı içinde.
Miyala kibik cıltıray,
kanga buzların üsünde.
Üsünde bardı ak tonun,
Sen cay da, kış da kiyese.
Kün buzulurğa tebrese,
Boran eterge süyese.
Kün ariv, çuvak turganlay,
Tohtamaydı boranın,
Cay da, kış da erimeydi
Üsündegi buzların.
Tögereginde toğay otlayla
Altın müyüzlü kiyikle.
Seni többenge çıgıvçandıla
Bögekle bla cigitle.
Kiyik buvların öküredile
Konguravlanı kakkança,
Cuğuturların turuşadıla
Atlıla çarsha çabhança.
Kablanların, aslanların
Buğoylarına kirelle.
Pokunların, gujdarların
Adam cıyını bilelle.
Ayülerin muruldaydıla
şındık çegetni içinde.
Börülerin kalkıydıla
Koylanı köre tüşünde.
Kök caşnasa sızdıralla
Eteklerin cel ete...
Menden küçlü cokdu deb,
Kesin kesine köl ete.
Kablanların karab turalla
Beklege kirib, mınayıb,
Borsukların, tülkülerin
Cuvuk barırda uyalıb.
Kankazların kankıldaydıla,
Çın tavukların cırlayla.
Kargaların kark-kurk ete,
Mıllık tabmayın cılayla.
Kögorçünlerin cüvüldeydile
Künün cıltırab kakkanlay,
Maralların otlaydıla
Gelev kırdıkga bathanlay.
Çıpçıkların, çavkaların
Buday ındırnı çöbleyle.
Ararat bla Kazbek tav
Sanga tügel cetmeyle.
Ullu kuşla sanga konsala
Üyle kibik karaşıb,
Cur tekele cıgılsala
Sürüvlerinden acaşıb.
Küz artında turnaların
Avub ketelle tengizge,
Kışha hazır boluguz deb,
Eskertivçense sen bizge.
Senden sora kaysı tavdu
Arivluk bla bay bolgan,
Başı kış bolub, beli caz bolub,
Eteklerinde cay bolgan?
Mingi Tav bla Kazbek tav,
Aragız ariv cibek av...
Sen kiyiz börknü agarta,
Etegin caşil katapa.
Sen culduzlaga canaşa,
Kalganla senden alaşa,
Bir-birigizge karaşa,
Kalay seyirsiz, tamaşa!
Buznu, karnı cıyıvçu,
Başına bulut konuvçu,
Tögeregine basınıb
Tavlula karab toymavçu.
Kış aylanı boranısa,
Cay aylanı salkını.
Cumuşaklık etmesen
incitirikse halkını.
Kesin begitmey çıkganga
Başha bolmay bir cavsa,
Sav duniyanı başında
Em belgili bir tavsa.

Semenlanı Smayil





Минги Тау (Eлбрус)

Сeн кёкгe джeтe мийиксe
Кавказ тавланы ичиндe. 
Мияла кибик джылтырай,
канга бузларын юсюндe.

Юсюндe барды ак тонун,
Сeн джай да, кыш да киесe. 
Кюн бузулургьа тeбрeсe, 
Боран eтeргe сюесe.

Кюн арив, чувак турганлай,
Тохтамайды боранын, 
ДЖай да, кыш да eримeйди
Юсюндeги бузларын.

Тёгeрeгиндe тогьай отлайла
Алтын мюйюзлю кийиклe. 
Сeни тёббeнгe чыгывчандыла
Бёгeклe бла джигитлe.

Кийик бувларын ёкюрeдилe 
Конгуравланы какканча, 
ДЖугьутурларын турушадыла 
Атлыла чарсха чабханча.

Кабланларын, асланларын 
Бугьойларына кирeллe.
Покунларын, гуждарларын 
Адам джыйыны билeллe.

Айюлeрин мурулдайдыла 
шындык чeгeтни ичиндe. 
Бёрюлeрин калкыйдыла 
Койланы кёрe тюшюндe.

Кёк джашнаса сыздыралла 
Eтeклeрин джeл eтe... 
Мeндeн кючлю джокду дeб, 
Кeсин кeсинe кёл eтe.

Кабланларын караб туралла
Бeклeгe кириб, мынайыб,
Борсукларын, тюлкюлeрин 
ДЖувук барырда уялыб.

Канказларын канкылдайдыла,
Чын тавукларын джырлайла. 
Каргаларын карк-курк eтe,
Мыллык табмайын джылайла.

Кёгорчюнлeрин джювюлдeйдилe
Кюнюн джылтыраб какканлай, 
Маралларын отлайдыла 
Гeлeв кырдыкга батханлай.

Чыпчыкларын, чавкаларын 
Будай ындырны чёблeйлe.
Арарат бла Казбeк тав 
Санга тюгeл джeтмeйлe.

Уллу кушла санга консала 
Юйлe кибик карашыб,
ДЖур тeкeлe джыгылсала 
Сюрювлeриндeн аджашыб.

Кюз артында турналарын
Авуб кeтeллe тeнгизгe,
Кышха хазыр болугуз дeб,
Eскeртивчeнсe сeн бизгe.

Сeндeн сора кайсы тавду 
Аривлук бла бай болган,
Башы кыш болуб, бeли джаз болуб,
Eтeклeриндe джай болган?

Минги Тав бла Казбeк тав,
Арагыз арив джибeк ав...
Сeн кийиз бёркню агарта, 
Eтeгин джашил катапа.

Сeн джулдузлага джанаша,
Калганла сeндeн алаша, 
Бир-биригизгe караша,
Калай сeйирсиз, тамаша!

Бузну, карны джыйывчу,
Башына булут конувчу, 
Тёгeрeгинe басыныб 
Тавлула караб тоймавчу.

Кыш айланы бораныса, 
ДЖай айланы салкыны. 
ДЖумушаклык eтмeсeн 
инджитириксe халкыны.

Кeсин бeгитмeй чыкганга
Башха болмай бир джавса, 
Сав дунияны башында 
Eм бeлгили бир тавса.

Сeмeнланы Смайил

30 Ekim 2009 Cuma

Kur'an-ı Kerim'de Hz. Davud (a.s.)


Bismillahirrahmanirrahim

Enbiyâ Sûresi
80 Bir de Davud'a, sizin için, zırh yapma sanatını
öğrettik ki, savaşlarınızda sizi korusun. Şimdi siz şükrediyor musunuz? 

Sâd Sûresi
18,19 Kendisiyle birlikte tesbih etsinler diye biz, dağları
ve toplanıp gelen kuşları Dâvûd'un emrine verdik. Onların her biri Allah'a
yönelmişlerdi. 

Sâd Sûresi
20 Biz Davud'un mülkünü güçlendirdik, ona hikmet ve hakla
batılı ayıran söz (hüküm verme) yeteneği verdik. 

Kur'an-ı Kerim'de Hz. Davud (a.s.) dan 16 yerde ismen bahsediliyor..

Nisa 163 ve İsrai 55'te "ve ateyna davude zebura" aynen tekrar ediliyor.
Peygamberler zikredilirken ardından Hz. Davud (a.s.) a Zebur'un verildiği
söyleniyor.

Nisa 163: Biz, Nûh'a ve ondan sonra gelen peygamberlere vahyettiğimiz gibi, sana da vahyettik. İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a, Yakub'a, torunlarına, İsa'ya, Eyyüb'e, Yûnus'a, Hârûn'a ve Süleyman'a da vahyetmiştik. Davûd'a da Zebûr vermiştik.
İnna evhayna ileyke kema evhayna ila nuhıv ven nebiyyıne mim ba'dih ve evhayna ila ibrahıme ve ismaıyle ve ishaka ve
ya'kube vel esbatı ve ıysa ve eyyube ve yunüse ve harune ve süleyman ve ateyna davude zebura

İsra 55: Hem Rabbin göklerde ve yerde kim varsa daha iyi bilir. Andolsun, peygamberlerin bir kısmını bir kısmına üstün kıldık. Dâvûd'a da Zebûr'u verdik.
Ve rabbüke a'lemü bi men fis semavati vel ard ve le kad faddalna ba'dan nebiyyıne ala ba'dıv ve ateyna davude zebura



 Sad 17: Ey Muhammed! Onların söylediklerine karşı sabret. Güçlü kulumuz Dâvûd'u hatırla. O, Allah'a çok yönelen bir kimse idi.
Isbir ala ma yekulune veskür abdena davude zel eyd innehu evvab

Sad 30: Dâvûd'a Süleyman'ı bağışladık. O ne güzel kuldu! Şüphesiz O, Allah'a çok yönelen bir kimse idi
Ve vehebna li davude süleyman nı'mel abdinnehu evvab



1-
Bakara Sûresi
251 Derken, Allah'ın izniyle onları
bozguna uğrattılar. Davud, Câlût'u öldürdü. Allah, ona (Davud'a) hükümdarlık ve
hikmet verdi ve ona dilediğini öğretti. Eğer Allah'ın; insanların bir kısmıyla
diğerlerini savması olmasaydı, yeryüzü bozulurdu. Ancak Allah, bütün âlemlere
karşı lütuf sahibidir. 

2-
Nisâ Sûresi
163 Biz, Nûh'a ve ondan sonra gelen peygamberlere
vahyettiğimiz gibi, sana da vahyettik. İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a, Yakub'a,
torunlarına, İsa'ya, Eyyüb'e, Yûnus'a, Hârûn'a ve Süleyman'a da vahyetmiştik.
Davûd'a da Zebûr vermiştik.

3-
Mâide Sûresi
78 İsrailoğullarından inkâr edenler, Davud ve Meryem oğlu
İsa diliyle lânetlendi. Bu, onların isyan etmeleri ve hadlerini aşıyor
olmalarından ötürüydü. 

4-
En’âm Sûresi
84 Biz ona İshak'ı ve Yakub'u armağan ettik. Hepsini
hidayete erdirdik. Daha önce Nûh'u da hidayete erdirmiştik. Zürriyetinden
Dâvud'u, Süleyman'ı, Eyyub'u, Yûsuf'u, Mûsâ'yı ve Hârûn'u da. İyilik yapanları
işte böyle mükâfatlandırırız. 

5-
İsrâ Sûresi
55 Hem Rabbin göklerde ve yerde kim varsa daha iyi bilir.
Andolsun, peygamberlerin bir kısmını bir kısmına üstün kıldık. Dâvûd'a da
Zebûr'u verdik. 

6-
Enbiyâ Sûresi
78 Dâvûd ile Süleyman'ı da hatırla. Hani bir ekin tarlası
hakkında hüküm veriyorlardı. Çünkü halkın koyunları o ekine girmişti. Biz de
hükümlerine şahit olmuştuk. 

7-
Enbiyâ Sûresi
79 Biz hüküm vermeyi Süleyman'a kavratmıştık. Zaten her
birine hükümranlık ve ilim vermiştik. Dâvûd ile birlikte, Allah'ı tespih
etmeleri için dağları ve kuşları onun emrine verdik. Bunları yapan biz
idik. 

8-
Neml Sûresi
15 Andolsun! Biz Dâvûd'a ve Süleyman'a ilim verdik. Onlar,
"Hamd, bizi mü'min kullarının birçoğundan üstün kılan Allah'a mahsustur"
dediler. 

9-
Neml Sûresi
16 Süleyman, Dâvûd'a varis oldu ve, "Ey insanlar, bize kuş
dili öğretildi ve bize her şey verildi. Şüphesiz bu, apaçık bir lütuftur"
dedi. 

10-
Sebe' Sûresi
10,11 Andolsun, Davud'a tarafımızdan bir lütuf verdik. "Ey
dağlar! Kuşların eşliğinde onunla birlikte tespih edin" dedik ve "(Bütün vücudu
örtecek) zırhlar yap, işçilikte de ölçüyü tuttur diye demiri ona yumuşattık.
"Salih amel işleyin. Çünkü ben sizin yaptıklarınızı görürüm" diye
vahyettik. 

11-
Sebe' Sûresi
13 Cinler, Süleyman için dilediği biçimde kaleler,
heykeller, havuz gibi çanaklar ve sabit kazanlar yapıyorlardı. Ey Davûd ailesi,
şükredin! Kullarımdan şükredenler pek azdır. 

12-
Sâd Sûresi
17 Ey Muhammed! Onların söylediklerine karşı sabret. Güçlü
kulumuz Dâvûd'u hatırla. O, Allah'a çok yönelen bir kimse idi. 

13-
Sâd Sûresi
22 Hani Dâvûd'un yanına girmişlerdi de Dâvûd onlardan
korkmuştu. Onlar, "Korkma! Biz, iki davacı grubuz. Birimiz diğerine haksızlık
etmiştir. Aramızda adaletle hükmet. Zulmetme ve bizi hak yola ilet"
dediler. 

14-
Sâd Sûresi
24 Davud dedi ki: "Andolsun, senin koyununu kendi koyunlarına
katmak istemek suretiyle sana zulmetmiştir. Esasen ortakların pek çoğu birbirine
haksızlık eder. Ancak iman edip salih ameller işleyenler başka. Onlar da pek
azdır." Dâvûd, bizim kendisini imtihan ettiğimizi anladı. Derken Rabbinden
bağışlama diledi, eğilerek secdeye kapandı ve Allah'a yöneldi. 

15-
Sâd Sûresi
26 Ona dedik ki: "Ey Dâvûd! Gerçekten biz seni yeryüzünde
halife yaptık. İnsanlar arasında hak ile hüküm ver. Nefis arzusuna uyma, yoksa
seni Allah'ın yolundan saptırır. Allah'ın yolundan sapanlar için hesap gününü
unutmaları sebebiyle şiddetli bir azap vardır." 

16-
Sâd Sûresi
30 Dâvûd'a Süleyman'ı bağışladık. O ne güzel kuldu! Şüphesiz
o, Allah'a çok yönelen bir kimse idi.